The land of the rising sun.

Zodra we aan boord van de boot stapten voelde het aan als Azie zoals wij het kennen; vriendelijke, glimlachende mensen die ons heel hartelijk welkom heetten. We hoefden niet meer op te passen dat we zelf te veel glimlachten!

We hadden een hut voor 8 personen die we met maar twee andere reizigers hoefden te delen. Een Fins stel dat tijdens de reis wat zeeziek werd. Dus het was rustig en stil in onze hut en we hebben heerlijk geslapen. Judy werd ook wat zeeziek, maar met een pilletje was dat snel over. Het aanschouwen van een groep dolfijnen die rond de boot zwommen (o.a. moeders en kleintjes) hielp ook erg mee!

Het is grappig om te zien hoeveel mensen er eigenlijk reizen. Je ontmoet ze op allerlei plekken zoals de enige "overland" weg van Rusland naar Japan.
We ontmoetten een Fransman die al 2 jaar in zijn auto aan het touren was door het midden oosten, Mongolie en nu Rusland.
Een Sloveen op zijn motor richting Japan.
Wat oudere Duitse mannen die eerste klas met trein en boot rond de wereld gingen.
Een Nederlander die de afgelopen tien jaar in zijn sociale werkplek dagen en geld had gespaard om deze droomreis te maken. Met hem mee gingen zijn pillen en insuline die hij iedere vier uur nodig had. Hij redde zich bijzonder goed en vertelde zijn levensverhaal tegen iedere andere Nederlander die hij ontmoette.
Een Japanse dame uit Zwitserland die haar moeder ging opzoeken in Japan en eerst nog door Rusland had gereisd, zij heeft ons flink op weg geholpen.
Twee Duitsers die ook allebei hun baan hadden opgezegd en nu aan het rondreizen waren.
etc.


Na een hobbelige boottrip met tussenstop in Donghae in Zuid-Korea (Donghae moet je dus onderstrepen Dirk) kwamen we vrijdag 27 september aan in Sakaiminato, Japan.

Het voelde als een warm bad, iedereen was vriendelijk. Niks geen tassen scan of zo iets, maar een lief glimlachend meisje dat vroeg wat we wilden gaan doen in Japan en ons daar veel plezier bij wenste. Zelfs tijdens het zetten van onze toegangsstempel werd er naar ons geglimlacht. Na de douane kwamen we in de ontvangsthal waar verschillende mensen klaarstonden om ons welkom te heten. We kregen zelfs een welkomst tasje met kaarten etc erin. Al lopend uit de terminal werden we meteen gewezen op de bus die naar het station ging. En zo zaten we nog geen 15 minuten later op het station van Sakaiminato.

Het voelde als een droom!

Op het station hetzelfde verhaal, maar we zijn er nu achter dat dit overal in Japan zo is. De mensen zijn extreem aardig, behulpzaam en beleefd.
Nadat we in Yonago onze treinpassen hadden geactiveerd zijn we naar Okayama gegaan, daar hebben we het kasteel en de tuin bekeken, die bekend staan als een van de mooiste in het land. Ze waren dan ook erg mooi.
Vanaf Okayama namen we onze eerste Shinkansen (die voelen alsof ze vliegen, maar dan zonder op te stijgen) naar Tokyo om Corine, de zus van Douwe die stewardess is, te ontmoeten. In Tokyo vonden we het hotel, de kamer van Corine en gelukkig Corine zelfs. Prachtige luxe kamer met alles erop en eraan, zelfs een deur naar een tweede kamer waar als grote verrassing de moeder van Judy uit kwam lopen om persoonlijk onze boodschappen af te leveren!We hebben met elkaar leuke dagen in Tokyo gehad een een hoop gezien, zoals een reuzenrad, tuinen, de haven, tempels etc. Natuurlijk is er ook een hoop bijgekletst :).
We genieten nog van de kaas, pindakaas en dropjes, heerlijk.

Na de familie weer te hebben uitgezwaaid zijn we naar Ichinoseki gegaan vlakbij Hiraizumi, wat een prachtige World Heritage Site is. Het was gek want onderweg kwamen we langs Fukushima, de stad die we ondertussen allemaal wel kennen. Gek genoeg zou je het dan ineens toch wel van dichtbij willen zien.

Morgen gaan we naar Sapporo. Daar gaan we Tamami weer zien, die we voor het eerst hebben ontmoet in Portugal in 2008 tijdens een surfkamp.

We houden erg van Japan, eigenlijk vanaf het moment dat we voet aan wal hebben gezet.

Lieve groetjes Douwe en Judy


The moment we set foot on deck of the boat it felt we reached Asia as we know it. People with smiles on their faces, and no need to remove the "strange grin" from our faces.

We stayed in a 8 person cabin with only 2 extra traveling companions, a Finish couple who where also traveling and got a bit seasick. So being very silent all trip long we slept like a rose. Judy got a bit seasick but a pill got her over it, and looking at a group of dolfins swimming near te boot also helped.

Funny to see how many people actually travel, you meet them all in a place like the only "overland way" to get to Japan from Russia.

We met a French guy who was already driving his car for 2 years across the middle east, Mongolia and now Russia.
A Slovenian man driving his motorbike into Japan.
Some older German guys taking the trains (and boats) 1st class accross the globe.
A Dutchman working in a social workplace, in need of insuline and a box of pills for each day every 4 hours. He saved money and days off for 10 years now making the trip of his dreams training and boating accross the world. Somehow he got around very well. Telling his lives story to any other dutchman he met.
A Japanese lady who lives in Switserland traveling to her mother accross land helping us arround.
Two germans who also quit their jobs to travel arround.
etc.

After a shaky boat trip accross the sea of Japan, and a stopover at Dongae at South Korea (Donghae is the one you have to underline Dirk) we arrived in the morning of 27th September in Sakaiminato.

Setting foot on land going trough customs, entering the country all felt like a warm bath. No need for scanning our bags, a nice smiling girl asking us for our plans wishing us all the best. A customs officer who kept smiling stamping our passport. Once trough customs people exusing theirselves for initially speaking to us in Russian handing us over a bag with with information and detailed maps of the complete perfecture wishing us a nice stay. Out of the terminal a man running to us to point us the way to the bus bound for the train station.

WHoa is this a dream?

At the train station the same story, actually all the way the same story. Japanese people are very polite and helpfull.

After activating our Railpass at Yonago we continued to Okayama. In Okayama we stayed for a night to view the castle and Gardens which are among the highest valued in Japan. They are very beautifull.

From Okayama in our first Shinkansen train (Once the train leaves it feels as if it's gonna takeoff) to Tokyo to meet Corine, Douwe's sister. She's a flight attendant and we could stay in here hotel. Once we found the hotel located out of Tokyo we found here in her room. The room was luxurous and contained a door, to an other room with a big surprise, Judy's mom flew with Corine to meet us. Together we enjoyed Tokyo. Seeing a lot of highlites like a huge ferriswheel, Tokyo bay, some shrines etc. And a lot of chatting ofcourse.

We still enjoy the peanutbutter, "Beemsterkaas" cheese and liquorice they brought.

After waving them goodbye we went for Ichinoseki, near Hiraizumi wich is a beautifull unesco WHS. It was strange to pass trough Fukushima on the way there. In a strange way you want to get off the train there, maybe on the way back.

Tomorrow we go for Sapporo. There we will meet Tamami, we first met her in Portugal during a surfcamp in 2008.

We Like Japan alot since the day we entered!